بازیافت زباله های پلاستیکی به پروپان - فناوری های قرن بیست و یکم

زباله های پلاستیکی برای هر کشوری در سیاره زمین سردرد است. برخی از ایالت ها پلیمرها را می سوزانند، در حالی که برخی دیگر آنها را در محل های دفن زباله جمع آوری می کنند. کشورهایی هستند که پس از طبقه بندی پیچیده بر اساس نوع پلاستیک، بازیافت را به خوبی تسلط دارند. یک ابزار خوب برای از بین بردن زباله ها، فناوری دانه بندی پلیمری برای تولید بیشتر جاده بود. هر کشوری روش خاص خود را برای بازیافت زباله دارد.

آمریکایی ها پیشنهاد می کنند با بازیافت پلاستیک وضعیت را تغییر دهند. موسسه فناوری ماساچوست راه منحصر به فردی پیدا کرد. دانشمندان پیشنهاد می کنند پلاستیک ها را با استفاده از کاتالیزور از بین ببرند. نتیجه باید گاز پروپان باشد. علاوه بر این، بازده مفید به اندازه 80٪ است. زئولیت بر پایه کبالت به عنوان کاتالیزور استفاده می شود.

 

بازیافت زباله های پلاستیکی به پروپان - فناوری های قرن بیست و یکم

 

ایده جالبی است. حداقل این واقعیت است که برای تولید پروپان نیازی به صرف زمان برای مرتب سازی نیست. علاوه بر این، در دوران بحران انرژی در اروپا، این یک راه عالی برای جبران کمبود گاز طبیعی است. چنین راه حل اقتصادی چندین سوال را به طور همزمان می بندد:

 

• دفع زباله.
• توانایی استفاده بیشتر از پلاستیک ارزان در تولید بدون آسیب به محیط زیست.
• صرفه جویی در چوب. در واقع، به دلیل ممنوعیت کیسه های پلاستیکی، بسیاری از کشورها به کاغذ روی آورده اند.
• دستیابی به گاز مفید (پروپان) در بخش انرژی.

 

در برابر پس زمینه همه این مزایا، یک اشکال قابل توجه وجود دارد. کبالت. فلزات سنگین در دو ده کشور استخراج می شود. یعنی برای سایر ایالت هایی که استخراج نمی شود، ارزش مشخصی خواهد داشت. طبیعتاً از نقطه نظر اقتصادی سؤالاتی مطرح می شود - روش پردازش چقدر مؤثر است.

با توجه به این واقعیت که ذخایر عظیم کبالت در آفریقا، چین، استرالیا، کانادا و روسیه وجود دارد، پردازش پلاستیک به پروپان تنها مورد توجه کشورهای ذکر شده خواهد بود. بقیه باید درآمد و هزینه ها را محاسبه کنند تا در این مورد اتفاق نظر پیدا کنند.