Зялёны фургон: зусім іншая гісторыя

Пачатак 2020 года, для аматараў рускамоўных серыялаў, выдалася выдатным. Святло ўбачыў 16-серыйны крымінальны дэтэктыў «Зялёны фургон: зусім іншая гісторыя». Рэжысёр Сяргей Крутин паказаў суайчыннікам цудоўны серыял. Асаблівасць фільма ў тым, што гэта працяг карціны «Зялёны фургон», якая выйшла ў далёкім 1959 годзе.

Зялёны фургон: зусім іншая гісторыя - сюжэт

 

Гісторыя пачынаецца ў пасляваеннай Адэсе (1946 год). Па горадзе варочаюць банды, і міліцыя мае патрэбу ў новых супрацоўніках. Воляй лёсу, галоўны герой Уладзімір Патрыкееў, трапляе на службу ў крымінальны вышук. Змагара з злачыннасцю сустракае ранейшы калектыў, у якім яшчэ малады Вова, змагаўся з канакрадамі і раскрадальнікамі дзяржаўнай уласнасці.

Паралельна, развіваецца і іншы сюжэт. Дзе высокапастаўлены чыноўнік (з МГБ) плануе выкрасці 500 кілаграм золата ў дзяржавы. Усе дарогі вядуць у Адэсу. Здавалася б, 2 розныя гісторыі, але галоўнаму герою мімаволі давядзецца разблытаць складаныя справы і пакараць усіх злачынцаў.

Расійскі шэдэўр: гульня акцёраў

 

Дзмітрый Харатьян - выдатны акцёр. У якой бы карціне ён не гуляў, усюды ўмее ўжывацца ў ролю. У серыяле зняліся даволі вядомыя артысты, які прымушаюць паверыць гледача ў тое, што адбываецца. З першай серыі фільм зацягвае так моцна, што хочацца хутчэй даведацца развязку.

Радуе, што ў фільме глядач адразу бачыць станоўчых і адмоўных герояў. Няма таямніц, і здагадкі адсутнічаюць. Усе героі на адным «сподак». Так глядзець яшчэ цікавей. Глядач, разам з галоўнымі героямі, шукае зачэпкі і спрабуе самастойна выбудаваць уласную ланцужок. Як выкрыць бандытаў.

Новы «Зялёны фургон»: крытыка

 

Аматары расійскіх дэтэктываў сустрэлі серыял «Зялёны фургон: зусім іншая гісторыя» на «УРА». Адэса 46 года пышна паказаная на экране. Фільм можна смела аднесці да легендарным карцінам «Ленінград-46» і «Ліквідацыя». Перастрэлкі, каханне, «краты» ў МУС і жывы адэскі гумар. Глядзіцца серыял ўлегцы.

Знайшліся ў фільма і праціўнікі. Часцяком, мяркуючы па форумах, гэта моладзь, якая паспела заспець «Гардэмарыны» ў школьным узросце. Замест таго, каб паглыбіцца ў сюжэт, «прыхільнікі» заняліся пошукам кіна-ляпаў у карціне. Адным не спадабаўся ідэальна чысты матацыкл галоўнага героя. Іншым - праводка на ізалятарах з белага ПВХ (на той час выкарыстоўвалася толькі чорная ізаляцыя). Па факце, знайсці недахоп можна ў любым фільме. Шкада, што ёсць людзі, якія не ўмеюць апускацца ў сюжэт серыялаў. Але гэта вырашаецца. З узростам.